To jest element tekstowy. Kliknij ten element dwukrotnie, aby edytować tekst. Możesz też dowolnie zmieniać rozmiar i położenie tego elementu oraz wszelkie parametry wliczając w to tło, obramowanie i wiele innych. Elementom tekstowych możesz też ustawić animację, dzięki czemu, gdy użytkownik strony wyświetli je na ekranie, pokażą się one z wybranym efektem.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)  nr 1151/2012 rozróżnia trzy kategorie nazw objętych ochroną – w zależności od stopnia powiązania ze specyficznym obszarem geograficznym, którego nazwę noszą:

1. Chroniona Nazwa Pochodzenia;

2. Chronione Oznaczenie Geograficzne;

3. Gwarantowana Tradycyjna Specjalność.

1. Produkt ChNP – co to oznacza?

Chroniona Nazwa Pochodzenia (ang. Protected Designation of Origin – PDO, polskie oznaczenie ChNP) oznacza nazwę regionu albo konkretnego miejsca lub w wyjątkowych przypadkach nazwę kraju używaną do opisu produktu rolnego lub artykułu spożywczego pochodzącego z tego regionu, konkretnego miejsca albo kraju.

Co oznacza Chroniona Nazwa Pochodzenia?

Chroniona Nazwa Pochodzenia oznacza, że dla produktu pochodzącego z danego miejsca lub regionu (np. Miód kurpiowski) zastrzeżona jest nazwa konkretnego produktu chronionego, i nie może być ona używana jako nazwa produktów wytwarzanych gdzie indziej lub według innych receptur.

Chroniona Nazwa Pochodzenia to nazwa, którą określa się produkt:

– pochodzący z określonego miejsca, regionu lub, w wyjątkowych przypadkach, kraju,

– którego jakość lub cechy charakterystyczne są w istotnej lub wyłącznej mierze zasługą szczególnego środowiska geograficznego, na które składają się czynniki naturalne i ludzkie; oraz

– którego wszystkie etapy produkcji odbywają się na określonym obszarze geograficznym.

Produkty sygnowane Chronioną Nazwą Pochodzenia w systemie unijnym oznacza się następującym oznaczeniem:

2. Co to jest chronione oznaczenie geograficzne (ChOG)?

Chronione Oznaczenie Geograficzne (w języku ang. Protected Geographical Indications – PGI) oznacza nazwę regionu, określonego miejsca lub w wyjątkowych przypadkach kraju, która służy do oznaczenia produktu rolnego lub środka spożywczego:

– pochodzącego z określonego miejsca, regionu lub kraju;

– którego określona jakość, renoma lub inna cecha charakterystyczna w głównej mierze wynika z tego pochodzenia geograficznego; oraz

– którego przynajmniej jeden etap produkcji odbywa się na tym określonym obszarze geograficznym.

Produkty sygnowane Chronionym Oznaczeniem Geograficznym w systemie unijnym oznacza się następującym oznaczeniem:

Chronione Oznaczenie Geograficzne (ChOG) podkreśla związek między konkretnym regionem geograficznym a nazwą produktu, przy czym szczególną jakość produktu, jego renomę lub inną cechę można w dużej mierze przypisać jego pochodzeniu geograficznemu.

3. Produkt GTS

Nazwa kwalifikuje się do zarejestrowania jako Gwarantowana Tradycyjna Specjalność, jeżeli opisuje ona określony produkt lub środek spożywczy, który:

– otrzymano z zastosowaniem sposobu produkcji, przetwarzania lub składu odpowiadającego tradycyjnej praktyce (co najmniej 30 lat) w odniesieniu do tego produktu lub środka spożywczego; lub

– został wytworzony z surowców lub składników, które są tradycyjnie stosowane.

Produkty sygnowane Gwarantowaną Tradycyjną Specjalnością w systemie unijnym oznacza się następującym oznaczeniem:

Rejestracja produktu

W Polsce jednostką odpowiedzialną za prowadzenie systemu rejestracji produktów o określonym pochodzeniu geograficznym i specyficznej, tradycyjnej jakości, w rozumieniu przepisów unijnych jest Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Procedury rejestracji nazw jako chronionych oznaczeń geograficznych lub chronionych nazw pochodzenia oraz zasady rejestracji nazw jako gwarantowane tradycyjne specjalności na szczeblu unijnym są do siebie bardzo zbliżone i przebiegają dwuetapowo. Etap pierwszy prowadzony jest w kraju członkowskim, drugi natomiast na poziomie Komisji Europejskiej.

Postępowanie rejestracyjne wszczynane jest na wniosek. Do złożenia wniosku o rejestrację uprawniona jest wyłącznie „grupa”, czyli organizacja producentów lub przetwórców tego samego produktu rolnego lub środka spożywczego. Pojedyncze osoby fizyczne lub prawne mogą złożyć wniosek wyjątkowo, pod warunkiem że są jedynymi producentami czy przetwórcami na danym terenie. W przypadku nazwy określającej transgraniczny obszar geograficzny kilka grup może złożyć wspólny wniosek.

Wniosek o rejestrację jest najpierw sprawdzany na szczeblu krajowym pod kątem zasadności jego wniesienia oraz spełnienia wymogów formalnych (musi być kompletny i zawierać niezbędne dokumenty). Bardzo istotną częścią wniosku jest specyfikacja produktu zawierająca nazwę, opis i inne szczegółowe informacje o produkcie. W przypadku przeprowadzenia pełnej procedury na szczeblu krajowym wniosek przekazywany jest do Komisji Europejskiej w Brukseli. Od momentu przekazania wniosku do czasu podjęcia decyzji o rejestracji przez Komisję Europejską, przyznawana jest na szczeblu krajowym tzw. ochrona tymczasowa. Ochrona tymczasowa wygasa w dniu wydania decyzji o rejestracji przez Komisję Europejską. Za skutki ochrony tymczasowej na szczeblu krajowym, jeśli nazwa nie została zarejestrowana na szczeblu wspólnotowym, odpowiedzialność ponosi dane państwo członkowskie.

W ciągu sześciu miesięcy, od momentu otrzymania wniosku, Komisja przeprowadza badanie, czy wniosek jest uzasadniony i czy spełnia wymogi określone w przepisach.

W przypadku, gdy Komisja uzna, że wniosek spełnia wszystkie wymagania niezbędne do dokonania rejestracji, wydaje decyzję o publikacji skróconego wniosku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W terminie sześciu miesięcy od daty publikacji mogą być składane sprzeciwy co do rejestracji oznaczenia geograficznego i/lub nazwy pochodzenia.

Sprzeciw jest dopuszczalny w szczególności, jeżeli:

• Produkt nie spełnia wymaganych warunków.

• Nazwa jest nazwą rodzajową.

• Rejestracja nazwy spowoduje konflikt pomiędzy znakiem towarowym a oznaczeniem geograficznym.

Komisja bada dopuszczalność sprzeciwów. Komisja odrzuca sprzeciwy, jeżeli uzna je za niedopuszczalne. W tym przypadku nazwa zostanie zarejestrowana. W sytuacji, gdy Komisja uzna sprzeciw za dopuszczalny, wzywa zainteresowane strony do podjęcia odpowiednich konsultacji.

O ile oświadczenie o sprzeciwie nie zostało złożone w ciągu sześciu miesięcy lub jeżeli w wyniku procedury sprzeciwu została wydana decyzja o rejestracji, nazwa zostaje wpisana do Rejestru Chronionych Nazw Pochodzenia, Chronionych Oznaczeń Geograficznych lub Gwarantowanych Tradycyjnych Specjalności prowadzonego przez Komisję Europejską.

Warto pamiętać, że....

ochrona obejmuje nie tylko same oznaczenia, lecz również produkty nimi opatrywane. Produkty te muszą jednak być zgodne ze specyfikacją, gdyż w innym wypadku nie będzie możliwe używanie dla nich zarejestrowanych oznaczeń.

Według Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012  Chronione Nazwy Pochodzenia i Chronione Oznaczenia Geograficzne mogą być zarejestrowane na następujące produkty rolne i środki spożywcze:

- piwo,

- czekolada i produkty pochodne,

- chleb, ciasto, ciastka, wyroby cukiernicze, herbatniki i inne wyroby piekarnicze,

- napoje z ekstraktów roślinnych,

- makarony,

- sól,

- naturalne gumy i żywice,

- pasta musztardowa,

- siano,

- olejki eteryczne,

- korek,

- koszenila,

- kwiaty i rośliny ozdobne,

- bawełna, wełna, wiklina, len międlony, skóra, futro, pierze.

Aby nazwa mogła zostać zarejestrowana, jako Gwarantowana Tradycyjna Specjalność musi ona:

– być tradycyjnie stosowana w odniesieniu do określonego produktu; lub

– oznaczać tradycyjny lub specyficzny charakter danego produktu.

Aby produkt mógł zostać zarejestrowany jako Gwarantowana Tradycyjna Specjalność, musi posiadać „specyficzny charakter”, to znaczy cechę lub zespół cech, które wyraźnie odróżniają go od innych, podobnych do niego. Musi być wytwarzany przy użyciu tradycyjnych surowców lub charakteryzować się tradycyjnym składem, lub sposobem produkcji, nie musi być on jednak związany z obszarem geograficznym.

Zarejestrowane produkty polskie

Komisja Europejska zarejestrowała 46 polskich nazw produktów rolnych i środków spożywczych jako Chronione Nazwy Pochodzenia (ChNP), Chronione Oznaczenia Geograficzne (ChOG) lub Gwarantowane Tradycyjne Specjalności (GTS), z czego:

• 10 produktów to ChNP,

• 26  produkty to ChOG,

• 10 produktów to GTS.

Rejestracja pierwszej polskiej nazwy - Bryndzy Podhalańskiej jako ChNP - nastąpiła w 2007 r.

Opisy produktów regionalnych i tradycyjnych posiadających zarejestrowane przez KE nazwy znajdują się bazie Komisji Europejskiej eAmbrosia -> https://ec.europa.eu/info/food-farming-fisheries/food-safety-and-quality/certification/quality-labels/geographical-indications-register/

Dla ciekawskich

Oznaczenia a własność intelektualna

Jak nazywa się unijny urząd, który ustanawia i chroni prawa własności intelektualnej do określonych produktów, których jakość jest ściśle powiązana z obszarem produkcji?

Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Jak długo i od kiedy trwa ochrona oznaczenia geograficznego?

Ochrona oznaczenia geograficznego jest bezterminowa i trwa od dnia dokonania wpisu do rejestru oznaczeń geograficznych.

Aktami prawnymi regulującymi problematykę ochrony tych produktów jest:

• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych, które zastąpiło wcześniej obowiązujące w tym zakresie rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 oraz nr 509/2006. Wdrożenie rozporządzenia 1151/2012 pozwoliło na ujednolicenie kwestii związanych z ochroną nazw produktów rolnych i środków spożywczych;

• Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 664/2014 z dnia 18 grudnia 2013 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w odniesieniu do ustanowienia symboli unijnych dotyczących chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności oraz w odniesieniu do niektórych zasad dotyczących pochodzenia paszy i surowców, niektórych przepisów proceduralnych i niektórych dodatkowych przepisów przejściowych (Dz. Urz. UE L 179 z 19.6.2014, str. 17)

• Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 668/2014 z dnia 13 czerwca 2014 r. ustanawiającym zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 179 z 19.6.2014, str. 36).

 Znajomość branży

 Przyjemność ze współpracy

 Proste podejście