BEZPŁATNA KONSULTACJA

To jest element tekstowy. Kliknij ten element dwukrotnie, aby edytować tekst. Możesz też dowolnie zmieniać rozmiar i położenie tego elementu oraz wszelkie parametry wliczając w to tło, obramowanie i wiele innych. Elementom tekstowych możesz też ustawić animację, dzięki czemu, gdy użytkownik strony wyświetli je na ekranie, pokażą się one z wybranym efektem.

„Nieznajomość prawa szkodzi”

16 marca 2022

Kod kreskowy wcale nie mówi o kraju pochodzenia produktu! Poznaj fakty i mity na temat kodów kreskowych👇

Szybkie wprowadzenie

 

Wojna trwa, trwa też bojkot rosyjskich i białoruskich produktów w polskich sklepach. Wiele sieci handlowych deklaruje, że wycofało ze swojej oferty towary pochodzenia rosyjskiego, m.in. Aldi, Carrefour, Netto, Stokrotka, Biedronka, Lidl, Polomarket, Stokrotka czy Hebe.

 

Media nawołują: „Konsumencie, informację, skąd pochodzi dany produkt, znajdziesz na jego kodzie kreskowym. W przypadku wyprodukowanych w Federacji Rosyjskiej zaczyna się on cyframi 46, natomiast produkty z Białorusi mają kody z początkiem 481.” Źródło

 

⚠️Teraz czas na małe SPROSTOWANIE

 

MIT 1.

Prefiks - czyli pierwsze cyfry, informują o kraju pochodzenia danego produktu. Błąd.

 

FAKT 1.

Prefiks przedstawia wyłącznie informację, w którym kraju produkt został zarejestrowany.

 

Lista prefiksów ze wskazaniem miejsca rejestracji podmiotu 

 

MIT 2.

Towary importowane z Rosji i Białorusi do Polski muszą posiadać kod kreskowy zaczynający się od „napiętnowanych” i rozpoznawalnych już cyfr 4️⃣  6️⃣  0️⃣ – 4️⃣  6️⃣ 9️⃣ czy 4️⃣  8️⃣  1️⃣. 

Oczywiście, że nie. Dlaczego?

 

FAKT 2.

Prawo do posługiwania się konkretnym kodem posiada producent albo właściciel marki.

Co z tego wynika?

Jeśli produkty wyprodukowane w Rosji lub Białorusi zarejestrowała firma będąca właścicielem marki na terenie innego kraju, będą miały inny prefix.

Tak, to możliwe.

 

MIT 3.

Wszystkie produkty z prefixem kodu ‘590’ zostały wyprodukowane w Polsce.

Oczywiście, że nie.

Równie dobrze mogły zostać wyprodukowane w innym kraju dla właściciela marki zarejestrowanego w Polsce.

Przykład? Czarne oliwki wyprodukowane w Hiszpanii z “polskim” kodem kreskowym na etykiecie.

 

MIT 4.

Na każdym produkcie musi znaleźć się informacja o kraju pochodzenia produktu lub kraju pochodzenia głównego (np. mąki w przypadku pieczywa) lub charakterystycznego (np. truskawek w jogurcie truskawkowym) składnika.

 

FAKT 3.

W przypadku produktów nieopakowanych (sprzedawanych luzem) przepisy przewidują konieczność podawania kraju pochodzenia dla świeżych owoców i warzyw oraz mięsa (wołowego, wieprzowego, drobiu oraz mięsa z owiec i kóz). Jeśli chodzi o produkty opakowane - wymóg ten dotyczy tylko oliwy z oliwek oraz ewentualnie produktów o nazwie lub grafice na opakowaniu, które mogłyby wprowadzić konsumenta w błąd co do kraju pochodzenia produktu.

 

KRAJ PRODUKCJI ≠ KRAJ POCHODZENIA SUROWCA

 

MIT 5.

Dane firmy znajdujące się na etykiecie są informacją wskazującą kraj pochodzenia. Nie, jest to nazwa i adres podmiotu odpowiedzialnego za wprowadzenie do obrotu.

Nie musi być to producent, zatem nie jest to informacja równoznaczna z krajem pochodzenia.

Jakie daje to możliwości?

Dla ciekawskich

JAKA INFORMACJA NA ETYKIECIE INFORMUJE O KRAJU POCHODZENIA PRODUKTU?

 

TYLKO i wyłącznie sformułowania jasno wskazujące na miejsce produkcji: “Wyprodukowano w: …” lub informacje w formie logotypów  “Produkt …” np. “Produkt polski” oraz Chronione Oznaczenie Geograficzne i Chroniona Nazwa Pochodzenia (spotykane np. na Jabłkach Grójeckich) informują o kraju lub lokalizacji pochodzenia produktu

Jakie daje to możliwości?

Czego możemy się spodziewać, skoro już wiemy, że surowce oraz produkty rosyjskie i białoruskie, na które tak bardzo oficjalnie obraziło się wiele firm, są dużo tańsze od im podobnych z innych krajów?

 

👩‍💼Poniżej przykład - przejaskrawiony, ale jakże bardzo obrazujący sytuację:

Spółka zarejestrowana w Rosji i posiadająca tam 3 zakłady produkcyjne od lat eksportowała swoje pierogi ruskie do Polski. Kody kreskowe dla pierogów przydzielone były z puli spółki zarejestrowanej w Rosji i zaczynały się od cyfr 46. Aktualnie, z uwagi na bojkot produktów i działania sieci handlowych, spółka rosyjska postanowiła otworzyć spółkę-córkę na Ukrainie. Ukraińska firma jako właściciel marki ze swojej puli przydziela kody dla rosyjskich produktów, które ze względu na „ukraiński” kod kreskowy są rozchwytywane na polskim rynku.

Oczywiście po zmianie nazwy na pierogi ukraińskie.

 

Po tym małym zabiegu wszyscy są zadowoleni.

Wspieramy Ukraińską gospodarkę (co prawda „tylko” podatkami), a sprzedaż produktów rosyjskiej firmy wzrosła o 300 %

 

Nie kupowanie produktów z kodem kreskowym zaczynającym się od 460-469 oraz 481 sprawia, że nie kupujemy ich od firm, które są producentem lub właścicielem marki zarejestrowanym w Rosji i na Białorusi

Nie można się jednak spodziewać, że produkty rosyjskie i białoruskie znikną z rynku.

 

 

Czy w obecnej sytuacji informacje od sieci dyskontów o wycofaniu produktów pochodzących z Rosji lub Białorusi są weryfikowalne przez konsumenta?

Ile z firm wycofało produkty patrząc jedynie na kody kreskowe, a ile pokusiło się o szczegółową analizę, w tym analizę pochodzenia surowców do produkcji?

 

 Znajomość branży

 

 Przyjemność ze współpracy

 

 Proste podejście

 

Jeśli jest coś, w czym możemy Ci pomóc, nie wahaj się z nami skontaktować już dziś.

Kontakt z nami

 

 

Zapoznałem się i akceptuję Klauzulę Informacyjną

Wyślij
Wyślij
Formularz został wysłany - dziękujemy.
Proszę wypełnić wszystkie wymagane pola!

joanna.rembecka@takczytametykiety.pl

791 166 402

Joanna Rembecka

tak, czytam etykiety

Właścicielem marki tak, czytam etykiety jest DISTRIBUTED ENERGY Sp. z o.o.

NIP: 7011046073
REGON: 389580958
KRS: 0000914202

ul. Hoża 86 / 410,

00-682 Warszawa

KONTAKT

Misja

Moją pasją jest propagowanie świadomości konsumenckiej w obszarze oznakowania produktów spożywczych.

 

Tak, czytam etykiety! To projekt, w którym podejmuję się pokazania Konsumentom, że czytanie etykiet nie jest skomplikowane i może być źródłem wartościowych informacji.
 
Narzędziem umożliwiającym realizację projektu jest współpraca
z producentami i dostawcami żywności w zakresie jakości ich produktów.